Tak, to ja. Chodzę po gruzie dla "fun'u", dla adrenaliny, żeby nie siedzieć bezczynnie w domu. Mam w ręce aparat, nie łom. Ciągnę ze sobą znajomych nie złom. Z poczuciem robienia czegoś pożytecznego szukam miejsc opuszczonych, popadających w ruinę, które kiedyś budowały naszą teraźniejszość. Po cichu wchodzę do miejsc, które kryją w sobie tajemnice istnienia. Chcę na zdjęciach ukazać dręczącą nas ciekawość, która intryguje, tą przestrzeń która fascynuje. Utrwalić w pamięci istnienie upadłych kolosów, wykraść szczyptę prywatności mechanicznych gigantów, być tam gdzie byli niegdyś ludzie lub tam gdzie ich być nie powinno.